Ως χηλοειδές, χαρακτηρίζεται η βλάβη από ινώδη ιστό, που εμφανίζεται ύστερα από κάκωση του δέρματος. Το χηλοειδές εκτείνεται πέρα από τα όρια του τραύματος, σε αντίθεση με την υπερτροφική ουλή που δεν ξεπερνά τα όρια του αρχικού τραυματισμού. Εντοπίζεται κυρίως στα λόβια των αυτιών, τους ώμους, το ανώτερο τμήμα της ράχης και το στέρνο. Το χηλοειδές έχει την τάση να επαίρεται, δηλαδή να προεξέχει από την επιφάνεια του δέρματος και δεν παρουσιάζει τάση βελτίωσης με τον χρόνο. Εμφανίζεται με ίδια συχνότητα τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες, δημιουργώντας δυσμορφίες που αποτελούν αισθητικά προβλήματα.
Τα χηλοειδή αποτελούν συνέπεια της μη ελεγχόμενης σύνθεσης και εναπόθεσης περίσσειας κολλαγόνου σε θέσεις προηγούμενου τραυματισμού. Σε κάθε τραυματισμό ενεργοποιείται ο μηχανισμός επούλωσης του οργανισμού για να επαναφέρει τον ιστό, δομικά και λειτουργικά, στην αρχική του κατάσταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο μηχανισμός αυτός επούλωσης διαταράσσεται, με αποτέλεσμα είτε την υπερπλασία του δέρματος στο σημείο του τραυματισμού ή την ατελή του επούλωση. Μπορεί να εμφανιστούν μετά από κάκωση, χειρουργική επέμβαση, διαθερμοπηξία, κρυοχειρουργική, ακμή, tattoo, δήγμα εντόμου, έγκαυμα, τρύπημα αυτιών και εμβολιασμό.
Θεραπευτικά προτείνονται:
- Κρυοθεραπεία: Χρήση κρύου αζώτου με στόχο την αποδόμηση του υπερτροφικού ιστού μέσω της καταστροφής των κυττάρων.
- Ενδοβλαβική έγχυση στεροειδών & άλλων ουσιών (5FU, botox, bleomycin): Οι ενέσεις γίνονται μια φορά το μήνα και αναστέλλουν τον πολλαπλασιασμό των ινοβλαστών, μειώνοντας τη μετεγχειρητική ουλοποίηση.
- CO2 Fractional Laser: Οι παραμορφωμένες βλάβες αναδιαμορφώνονται χάρη στη δημιουργία νέου κολλαγόνου και ελαστίνης, βελτιώνοντας αισθητά την υφή και το χρώμα τους.
- Εφαρμογή τοπικών στεροειδών σε συνδυασμό με τοπική περίδεση: Ανακούφιση από τα συμπτώματα έντονης φαγούρας και το αίσθημα τάσης στις περιοχές ήπιων υπερτροφικών ουλών και μικρών χηλοειδών.
- Τοπική εφαρμογή τζελ ή φύλλων σιλικόνης σε συνδυασμό με τοπική περίδεση
- Χειρουργική αφαίρεση: Συνήθως αποφεύγεται, καθώς το νέο τραύμα από την χειρουργική αφαίρεση μπορεί να οδηγήσει εκ νέου σε χηλοειδές ίσως και μεγαλύτερου μεγέθους. Σε ορισμένες όμως περιπτώσεις απαιτείται μερική αφαίρεση, ώστε να μειωθεί ο όγκος και να είναι πιο εύκολη στη συνέχεια η εφαρμογή μιας από τις ανωτέρω θεραπείες.
H θεραπεία πρέπει να εξατομικεύεται και είναι συνήθως συνδυαστική. Αυτή μπορεί να περιλαμβάνει ενδοβλαβικές διηθήσεις με στεροειδή, κρυοθεραπεία, εξειδικευμένα τοπικά σκευάσματα και ειδικές χειρουργικές τεχνικές.
