Σχιστίες προσώπου
Η σχιστία της υπερώας (ουρανίσκου) προκαλεί προβλήματα στο άτομο καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ως νεογνό δεν μπορεί να θηλάσει και αργότερα ως παιδί παρουσιάζει ένρινη ομιλία. Έχει ελαττωμένη οδοντική σύγκλιση και πάσχει συνήθως από μέση ωτίτιδα και βαρηκοΐα. Συνίσταται τα νεογνά που πάσχουν από σχιστίες προσώπου να χειρουργούνται στο πρώτο έτος ζωής τους γιατί η διόρθωση αφορά τόσο αισθητικά όσο και λειτουργικά προβλήματα του χείλους και της υπερώας. Οι πιο συχνές σχιστίες προσώπου είναι το λαγόχειλο, όπου υπάρχει ατελή σύγκλιση των χειλέων και το λυκόστομα, όπου υπάρχει ατελή σύγκλιση των χειλέων, της άνω γνάθου και της υπερώας. Γίνεται, λοιπόν, χρήση τοπικών κρημνών ή και μετατόπιση οστεοχόνδρινων μορίων για τη σύγκλιση της εκάστοτε ανωμαλίας.
Συνδακτυλία
Αποτελεί τη συχνότερη γενετική ανωμαλία της άκρας χειρός κατά την οποία υπάρχει ένωση δύο ή και περισσότερων δακτύλων είτε μόνο σε επίπεδο δέρματος και μαλακών μορίων (απλή) είτε και με την συμμετοχή οστών (σύνθετη), λόγω ατελούς διαχωρισμού των ιστών κατά την εμβρυογέννεση. Συχνά έχει κληρονομικό χαρακτήρα και ενίοτε εμφανίζεται ως μέρος κάποιου συνδρόμου. Η θεραπεία είναι χειρουργική και συνίσταται σε διαχωρισμό των ιστών συνήθως με συνδυασμό τεχνικών τοπικών κρημνών και δερματικών μοσχευμάτων ανάλογα την περίπτωση. Η επέμβαση γίνεται ιδανικά στην ηλικία των 6 μηνών με 1 έτος, υπό γενική αναισθησία και χρήζει παραμονής και παρακολούθησης στο νοσοκομείο για ένα βράδυ.
