Η λεύκη είναι αυτoάνοση ασθένεια υπερευαισθησίας αντίδρασης τύπου ΙΙ, η οποία προκαλεί αποχρωματισμό τμημάτων του δέρματος που προκύπτει από τη δυσλειτουργία ή τον θάνατο των μελανοκυττάρων.
Πρόκειται για μια νόσο μη μεταδοτική, η οποία εκδηλώνεται με λευκές κηλίδες σε διάφορες περιοχές του δέρματος. Κάποιες φορές μπορεί να επηρεάσει τις βλεννογόνους στο εσωτερικό του στόματος, της μύτης και του βολβού των ματιών. Όταν εμφανίζεται σε περιοχές του σώματος όπου υπάρχει τριχοφυΐα, οι τρίχες γίνονται λευκές.
Η λεύκη παρατηρείται συνήθως σε ασθενείς νεαρής ηλικίας μεταξύ 20 και 30 χρονών, με σκουρόχρωμο κυρίως δέρμα, αλλά και σε παιδιά.
Aίτια
Αν και η λεύκη είναι νόσημα με ιστορία αιώνων, οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη καταφέρει να προσδιορίσουν με σαφήνεια τα αίτια που την προκαλούν. Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για τον λόγο που η λεύκη εκδηλώνεται σε κάποια άτομα: κληρονομικότητα, ιστορικό ηλιακών εγκαυμάτων, συναισθηματική φόρτιση.
Ωστόσο, τρεις είναι οι βασικές επικρατούσες θεωρίες, χωρίς απόλυτη επιβεβαίωση:
- Καταστροφή των μελανοκυττάρων (των κυττάρων που παράγουν την χρωστική ουσία του δέρματος, την μελανίνη) από την μη φυσιολογική λειτουργία νευρικών κυττάρων του οργανισμού.
- Αυτοκαταστροφή των μελανοκυττάρων.
- Λανθασμένη επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος στα μελανοκύτταρα με αποτέλεσμα την καταστροφή τους και τον επικείμενο αποχρωματισμό του δέρματος.
- Πρόκειται για την πλέον αποδεκτή θεωρία, βάσει της οποίας προκύπτει και ο αυτοάνοσος χαρακτήρας της λεύκης ως ασθένεια.
Λευκές κηλίδες στο δέρμα είναι τα πρώτα ευκρινή συμπτώματα της λεύκης. Οι λευκές κηλίδες ή αλλιώς κηλίδες αποχρωματισμού του δέρματος εμφανίζονται κυρίως σε περιοχές του δέρματος που «βλέπει» περισσότερο ο ήλιος. Τέτοιες περιοχές είναι το πρόσωπο, ο λαιμός, τα χέρια και τα πόδια. Όμως, υπάρχουν περιπτώσεις ατόμων που εμφανίζουν λεύκη στη στοματική κοιλότητα, την μύτη και εντός των ματιών.
Η λεύκη διαγιγνώσκεται από τον δερματολόγο μετά από κλινική αξιολόγηση και μια σειρά από εξετάσεις για τον αποκλεισμό άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων ή δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς.
Η λεύκη διακρίνεται σε διάφορους τύπους ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της με συνηθέστερες την τμηματική λεύκη και την γενικευμένη λεύκη:
- Στην τμηματική λεύκη, οι λευκές κηλίδες εκδηλώνονται μεμονωμένα σε μικρές περιοχές του σώματος και έχουν ακανόνιστο σχήμα.
- Στη γενικευμένη λεύκη, οι λευκές κηλίδες εμφανίζονται σε όλο το σώμα και το δέρμα χάνει σταδιακά το χρώμα του. Επειδή η λεύκη θεωρείται απρόβλεπτη, δηλαδή δεν έχει συγκεκριμένο ρυθμό εξέλιξης – σε άλλους μπορεί να παραμένει σταθερή για πολλά χρόνια και σε κάποιους άλλους να επεκτείνεται ταχύτατα – οι επιστήμονες θεωρούν απαραίτητη την έγκαιρη αντιμετώπισή της με την κατάλληλη θεραπευτική μέθοδο.
Η δερματολογία αντιμετωπίζει τη λεύκη θεραπευτικά με στόχο την αποτελεσματική αποκατάσταση του χρώματος του δέρματος στα σημεία που υπάρχουν οι λευκές κηλίδες. Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι αντιμετώπισης της λεύκης ανάλογα με την έκταση που καταλαμβάνει στο δέρμα και από το κατά πόσο μπορεί να την ανεχτεί ο κάθε ασθενής.
Μεταξύ των μεθόδων που εφαρμόζονται, οι πιο συνηθισμένες είναι η φωτοθεραπεία, η τοπική αγωγή με διάφορα φαρμακευτικά σκευάσματα και ο αποχρωματισμός του υγιούς δέρματος, ο οποίος επιλέγεται μόνο στις περιπτώσεις εκείνες που η επέκταση της λεύκης είναι πολύ μεγάλη στην επιφάνεια του δέρματος.
